Na een zeperd bij
de malafide dorpsmakelaar wilde ik het eerst zeker weten. Dat ik een huis in
Westerland heb gekocht en het niet weer als een aal tussen mijn vingers door
glipt. Gisteren liep de bedenktijd voor de verkoper af en vandaag heb ik de
huur van het meerhuis opgezegd.
Een eigen huis,
een plek onder de zon en in de regen, wie verlangt daar niet naar? Al moet ik
er meteen bij zeggen dat er ook een zwerver in mij huist, woont, bivakkeert.
Of op Wieringen
ook mijn leven eindigt? Er geldt maar één zekerheid: niets is zeker.
12 nov 2016 – 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten