Bij het schrijven
van een biografie komen tal van aspecten aan bod. Voor het boek over tante
Trien spreek ik met een psychiater die veel oorlogsslachtoffers heeft behandeld.
Dat Trien na de
oorlog een reeks lezingen hield over haar kampervaringen, vindt hij goed
verklaarbaar. De een praatte er meteen over, de ander niet of pas veel later.
Maar ook de zogenaamde extraverte mensen beschreven doorgaans de feiten en niet
de persoonlijke kanten.
In de beginfase
van haar dementie begon Trien weer vaker over het kamp te vertellen. Ook dat is
logisch. Dementerenden verliezen geleidelijk het vermogen om emoties te onderdrukken.
24 nov 2016 – 2029
Geen opmerkingen:
Een reactie posten