Levensverhalen (22)

Ik zal zeven jaar zijn geweest dat ik op blokfluitles ging. Mijn lerares was dezelfde die ritmische gymnastiek gaf. Een lieve vrouw van adellijke huize. Ik heb haar knappe, ronde gezicht met kort krullend haar nog helder voor de geest.
Omdat ik er aardigheid in had en in tegenstelling tot de meeste andere kinderen een blokfluitblijvertje was, kreeg ik na een jaar les van een professionele lerares. Ook zij was aardig, maar streng.
In die zes jaar, tot de verhuizing van Limburg naar het Westen, werd de blokfluit de basis van mijn verdere muziekleven. Fluiten, drummen, zingen en gitaar spelen.


20 okt 2016 – 1994

1 opmerking:

  1. Had ik dat geluk maar gehad bij mijn muzieklessen in de vijfde of zesde klas.de Volksmuziekschool, 20 minuten met de bus na schooltij, wist iedere interesse kapot te maken.Al voelde ik me in die klas, met allemaal onbekende kinderen, ook niet thuis.De enige voldoende was die voor gedrag,want zo was ik opgevoed:je gedrààgt je.Pas 40 jaar later vond ik de weg naar muziek terug:Koor Blauwe Maandag

    BeantwoordenVerwijderen