Kompas

Het westelijk deel van de Bourgogne is een lieflijke streek. Limburg maar dan met grotere hoogteverschillen en veel kleinschaliger bewoning. Glooiende landerijen en robuuste bossen wisselen elkaar af.
In veertien dagen hebben L. en ik beide doorkruist. Op de heenweg holde ze vooruit omdat ze er zin in had. Op de terugweg holde ze vooruit omdat ze zin had om weer naar huis te gaan.
Op scientas.nl lees ik dat in hondenogen een molecuul is aangetroffen dat het aardmagnetisch veld kan detecteren. Een kompas dus. Handig bij al die slecht aangegeven wandelroutes in Frankrijk. Met L. zal ik nooit verdwalen.


10 okt 2016 – 1984

Geen opmerkingen:

Een reactie posten