Midden in het Bourgogne-bos staat een morsige
bungalowtent. Vaal lichtblauw met een donkerblauw dak. De ritsdeur aan de
voorkant hangt half open. Het krakkemikkige tentdoek wordt omhooggehouden door
de omringende bomen.
L. draaft er stoicijns langs, maar ik kan mijn
gedachten er niet van losmaken. Mijn eerste opwelling is dat het de
uitvalsbasis was van een Duitse WO II-soldaat die na de bevrijding zijn Kampf bleef voeren. Kapitulieren? Wieso?
Het Derde Rijk is een godsgeschenk dat nooit verloren mag gaan.
Het zou ook het onderkomen van een
takkenvrouwtje kunnen zijn. Elk bos heeft er een.
Ze is niet thuis.
3 okt 2016 – 1983
Geen opmerkingen:
Een reactie posten