Rozenpoort

Aan de vloedlijn staan twee rozen in het zand, een halve meter uit elkaar. De witroze bloemen zijn al aan het verwelken, maar desondanks ogen ze fier.
Je kunt er aan twee kanten door, door deze liefdespoort. Vanaf zee ziet het er veelbelovend uit voor de verliefde matroos of de betoverende zeenimf. Richting zee denk je algauw aan verlies, verdriet en verloren zijn.
Op de terugweg staat er nog maar één. De bloem is eraf. Of wacht, een meter of tien hogerop staat de andere. Iemand kon kennelijk de poort niet meer aanzien. Of zette de hakken in het zand.


14 juli 2016 – 1917

Geen opmerkingen:

Een reactie posten