De serveerster in het
theatercafé houdt van opruimen. Onze glazen zijn amper leeg of ze neemt ze van
ons tafeltje. Ik weet niet wat het is, maar ik word er wat ongemakkelijk van.
Als we ons tweede biertje
hebben genuttigd, zie ik de serveerster weer aankomen. Ik moet iets zeggen. Op
het moment dat ze haar hand uitstrekt om de glazen te pakken, schiet het me te
binnen: 'Kun je ze nog even laten staan, dat is wat gezelliger.'
De serveerster begrijpt
volledig wat ik bedoel. Dat lege glas is nog steeds gevuld met de
genoeglijkheid van een avondje uit.
18 sept 2014 – 1281
Geen opmerkingen:
Een reactie posten