L. heeft een gescheurde
nagel. De dierenarts stelt mij voor de keus: onder algehele verdoving of met
een één-secondeknip. De eerste omslachtige optie wordt geboden omdat vooral de
baasjes niet tegen een stootje kunnen.
Ik probeer mij in de
gedachten van L. te verplaatsen, wetende dat zij op grond van haar asiel- en
pleegzorgverleden al een heldin is. 'Doe maar de snelle actie,' zeg ik. De
assistente neemt L. in een houdgreep, terwijl de dokter een klein zilverkleurig
tangetje pakt.
De hemeltergende kerm
duurt even kort als de ingreep. L. kijkt me aan met een blik van 'Was dit
alles?’.
25 sept 2014 – 1288
Geen opmerkingen:
Een reactie posten