Precies twee weken geleden
schreef ik hoe onbarmhartig de herfst toesloeg. Vandaag komen er 180 graden bij
en is het weer volop zomer.
'Zie je hoe stil het water
is,' zeg ik tegen L. die haar snuit in een graspol steekt. Op het grijsbruine
slik lichten de meeuwen op als witte speldenknoppen.
De vloedlijn sluipt
dichterbij. Als je even niet kijkt, is hij weer een meter opgeschoven. Eén twee
drie koekoek! De zee krijgt er nooit genoeg van om dagelijks hetzelfde
spelletje te spelen.
Dit jaar heeft de zomer
een begin, een midden en een eind. Zoals elk goed verhaal.
2 sept 2014 – 1265
Geen opmerkingen:
Een reactie posten