Paapje

Al dagenlang kan ik in mijn T-shirtje m'n rondje dijk doen. De indianenzomer zit stevig in het zadel. (Terwijl ik dit opschrijf bedenk ik dat, althans zo leerde Karl May mij, indianen op ongezadelde paarden reden.)
Het aardbeienveld moet nodig worden opgeruimd. Maar wacht eens, tussen het dichte groene loof glinsteren gewoon weer roodrijpe vruchten. Dat frambozen aan de tweede leg gaan, was mij bekend. Misschien is hier sprake van een spontane imitatiemutatie.
Op een hekpaal zit een paapje. Een parmantig geelbruin vliegenvangertje waar volgens mij niks katholieks aan is. Al bestaat hij wel in de naam van de vader.


14 sept 2014 – 1277

Geen opmerkingen:

Een reactie posten