Al dagenlang kan ik in
mijn T-shirtje m'n rondje dijk doen. De indianenzomer zit stevig in het zadel.
(Terwijl ik dit opschrijf bedenk ik dat, althans zo leerde Karl May mij,
indianen op ongezadelde paarden reden.)
Het aardbeienveld moet
nodig worden opgeruimd. Maar wacht eens, tussen het dichte groene loof glinsteren
gewoon weer roodrijpe vruchten. Dat frambozen aan de tweede leg gaan, was mij
bekend. Misschien is hier sprake van een spontane imitatiemutatie.
Op een hekpaal zit een
paapje. Een parmantig geelbruin vliegenvangertje waar volgens mij niks
katholieks aan is. Al bestaat hij wel in de naam van de vader.
14 sept 2014 – 1277
Geen opmerkingen:
Een reactie posten