Voor de twee keer deze
maand zie ik een egel. Eerst in onze tuin en nu bij de begraafplaats. Schommelend
loopt hij over het grasveld. Met zijn kleine kop en grote lijf lijkt hij wel een
levende kophalsrompboerderij in zakformaat.
L. ziet hem ook en wil er meteen
op af. Als we vlakbij zijn, trekt de egel zijn stekels op. Het kopje wordt niet
meteen begraven, nieuwsgierig als hij is naar de ware bedoelingen van deze
grote blonde vijand. Voorzichtig duwt L. haar neus tegen de stekels. Het prikt en
daarmee is de kous af.
Weer een
proefondervindelijk bewijs geleverd.
15 mrt 2014 – 1109
Geen opmerkingen:
Een reactie posten