In de
Oosterschelde verdwijnen de zandplaten. Na de aanleg van de stormvloedkering is
het natuurlijke getij opgeheven en staat de slenk permanent onder water. 'Het
wegrestaurant voor de trekvogels is verdwenen,' zegt een natuurbeheerder die
ook graag leuk uit de hoek wil komen.
Het is
een permanent dilemma waar wij als laagland voor staan. Kiezen we voor onze
eigen overleving of voor die van de natuur? De watersnoodramp van 1953 heeft
tot een ondubbelzinnige keuze geleid.
Nu wordt
er voor miljoenen euro's zand bijgestort. Ik denk dan: als die vogels even doorvliegen,
vinden ze een rijkelijk gedekte tafel. De Waddenzee.
30 jan 2014 – 1066
Geen opmerkingen:
Een reactie posten