De
ringmussen bij onze vogelvoedselbank worden steeds acrobatischer. Vorig jaar
leken ze zich nog nauwelijks staande te houden op een vetbolletje. Nu hangen
ze, net als de kool- en pimpelmezen, bijna ondersteboven. Darwin lijkt met zijn
aanpassingstheorie nog dagelijks gelijk te krijgen.
Ik zie
mezelf weer bibberen in de gymles, boven aan het schuine wandrek. Ik moest er
overheen en aan de achterkant, hangend als een koolmeesje, weer naar beneden.
Net als het dikste jongetje van de klas - ik was het magerste trouwens - durfde
ik niet.
De
roemloze afdaling, met meewarige blikken in je rug, duurde een eeuwigheid.
3 jan 2014 – 1039
Geen opmerkingen:
Een reactie posten