Ik ben
niet iemand van superlatieven. Fenomenaal, geweldig, spectaculair: ik heb en
kan er niet zoveel mee. Net zoals ik het antwoord schuldig blijf op vragen als
'Wat maakte de meeste indruk in Parijs?' of 'Wat is het mooiste boek dat je
gelezen hebt?'.
Nu durf ik
te bekennen dat ik getuige ben geweest van het meest betoverende moment op het
wad. Het was helder weer, half bewolkt en er stond geen zuchtje wind. Langzaam
kwam het water op. De subtiele rimpels bij de vloedlijn waren als luxaflex,
waar de weerspiegelde lucht doorheen scheen.
Een
magisch venster op de hemel.
25 jan 2014 – 1061
Geen opmerkingen:
Een reactie posten