Het
hebben van een tuin is net als het leven zelf: je blijft er voortdurend aan
sleutelen maar perfect wordt-ie nooit. Deze weken ruim ik de zeven jaar oude takkenril
op. De gestapelde dode takken tussen paaltjes zijn als beschutting tegen de
oostenwind overbodig geworden door de aanleg van een bosje.
Al sjouwend voel ik me een takkenvrouwtje uit een sprookje. Soms een lelijke heks
maar meestal een vermomde goede fee. Misschien hebben dode takken ook wel een
diepere betekenis, bijvoorbeeld dat ze geluk brengen.
Voor veel
dieren is de takkenril een ideale schuilplaats. Daar hebben ze mooi geluk bij.
18 nov 2013 – 993
Geen opmerkingen:
Een reactie posten