Najaarszon

Wieringen glinstert in de najaarszon. U hebt het vast al vaker gelezen, maar telkens als ik de onbeschrijflijke schoonheid zie moet ik er weer over schrijven. Opdat we nooit vergeten.
Het natte gras is verslagen door de wind en slagregens. Nog één keer lijkt het zich op te richten, voordat het door de winter tot de orde wordt geroepen.
Geen mooiere stilte dan die na de storm. L. draaft de zee in om een mantelmeeuw op te jagen. Zojuist moest ik haar wegtrekken bij een dode haas. Pisnijdig was ze. Morgen probeert ze het weer. Het spel van de voorspelbaarheid.


8 nov 2013 – 983

Geen opmerkingen:

Een reactie posten