Minkukels


L. staart halverwege de dijk naar de woelige zee. Ze maakt geen aanstalten om erin te gaan. Ze kijkt vast uit naar de sneeuw.
De frisse noordenwind blaast de bittere smaak van onrechtvaardigheid weg. 'Had je anders naar de gevangenis gemoeten?' vroeg dochter bezorgd. Inderdaad was de vrijheid in het geding, de vrijheid om vrijuit te schrijven.
Als ik vooraf had geweten van de gewetenloosheid, was het verhaal dan niet verteld en mijn huis niet tot inzet gemaakt? 'Zo gaat het nu eenmaal in dit wereldje,' zegt oud-gedeputeerde Ton Hooijmaijers tegen de rechter. Het wereldje waarin minkukels zich goudhaantjes wanen.

5 nov 2013 – 980

Geen opmerkingen:

Een reactie posten