L. staart
halverwege de dijk naar de woelige zee. Ze maakt geen aanstalten om erin te
gaan. Ze kijkt vast uit naar de sneeuw.
De frisse
noordenwind blaast de bittere smaak van onrechtvaardigheid weg. 'Had je anders
naar de gevangenis gemoeten?' vroeg dochter bezorgd. Inderdaad was de vrijheid
in het geding, de vrijheid om vrijuit te schrijven.
Als ik vooraf
had geweten van de gewetenloosheid, was het verhaal dan niet verteld en mijn
huis niet tot inzet gemaakt? 'Zo gaat het nu eenmaal in dit wereldje,' zegt oud-gedeputeerde
Ton Hooijmaijers tegen de rechter. Het wereldje waarin minkukels zich goudhaantjes
wanen.
5 nov 2013 – 980
Geen opmerkingen:
Een reactie posten