Het sprookje van de Bremer
Stadsmuzikanten - de ezel, de hond, de kat en de haan - wordt overal in de oude
stad flink uitgevent. 's Avonds horen we op het uitgestorven marktplein een
echte muzikant spelen.
Met zijn donkere krullen,
lange zwarte jas en zwarte hoed valt de violist nauwelijks op. Zijn virtuoze muziek
des te meer. Popklassiekers van ABBA en U2 tovert hij moeiteloos om in
semiklassieke stukken, vol versieringen en dubbelklanken.
Ons tien-eurobiljet stopt
hij meteen in zijn zak. Op de vraag waarom hij zo laat pas speelt, antwoordt
hij: 'De akoestiek is nu op z'n mooist.'
6 jan 2020 – 3074
Geen opmerkingen:
Een reactie posten