Drei keuninge

In mijn Maastrichtse jeugdjaren kwam op 11 november Sint Maarten nooit voorbij. In plaats daarvan vierden we Driekoningen. Met een kaarsje in een lampionnetje of uitgeholde suikerbiet gingen we op 6 januari langs de deuren.

Er was maar één liedje voorhanden, en dat ging in het Mestreechs.

Drei keuninge, drei keuninge,

geef mich 'ne nuien hoed

mienen awwe is verslete

miene vaajer maag 't neet wete

miene moojer heet gei geld

drei keuninge in 't veld.

Van snoep was in deze jaren zestig zeker geen sprake. Hooguit kregen we een mandarijn, maar het liefst beurden we een stuiver of dubbeltje.

7 jan 2020 – 3075