Mooi weer, lentekriebels
en een lekker stuk in het vizier dat door het poeltje struunt. Hij zet zijn
vleugels op en loopt klapwiekend achter haar aan. Een teken dat hij helemaal
klaar is voor een date.
Telkens als hij haar op
een decimeter is genaderd, trippelt ze weer van hem weg. Aha, ze is me aan het
uitdagen, denkt hij. Het windt hem alleen maar verder op.
Ze moet wel even het water
uit, want een wip vereist wat vastere grond. Niks daarvan. Onverstoorbaar
blijft ze poedelen. Tureluurs wordt hij ervan. Hij geeft het op. Misschien straks
nog eens proberen.
18 mei 2019 – 2904
Geen opmerkingen:
Een reactie posten