Ineens gebeurt het. Zoals
gisteren tijdens de Open Joodse Huizen-route in Hoorn. Dan springen de tranen
in mijn ogen als ik vertel over bepaalde gebeurtenissen uit het leven van Trien
de Haan.
Meestal overkomt het me als
ik citeer uit brieven en gedichten die ze in of op weg naar het
concentratiekamp heeft geschreven. Meelezen wordt dan blijkbaar meeleven. Zoals
bij deze passage in haar afscheidsbrief vanuit het Oranjehotel:
'Waar je voor komt te staan, moet je moedig dragen.
Nu moet ik dat tonen anders ben ik geen knip voor de neus waard.'
Idealen en moed kunnen
niet zonder elkaar.
2 mei 2019 – 2888
Geen opmerkingen:
Een reactie posten