Dat praten niet vanzelf
gaat, weten we van peuters. Zelf kan ik me dat niet herinneren. Op mijn derde – verder gaan herinneringen doorgaans niet – scheen ik al aardig te lullen. Dat
is in de loop der jaren alleen maar erger geworden.
De lichte beroerte die
mijn moeder toeviel, had een groot effect op haar spraak. Met een enkel
verhaspeld woordje maakte ze duidelijk dat ze er net zo aan toe was als haar
jongste achterkleindochter van enkele maanden.
Inmiddels komen de meeste
woorden er weer in bijna hele zinnen uit. Behalve 'anesthesist'. Maar welke gek
heeft dat ook verzonnen?
17 feb 2019 – 2814
Geen opmerkingen:
Een reactie posten