Denkloos

Een maand lang was Loes uit mijn gedachten. Ik had in het ziekenhuis ook amper de kracht om te denken. Mijn hersenen waren drukdrukdruk met dagelijkse dingen: liggen, eten, douchen, slapen en met de infuuspaal naar het toilet.
Vijfenveertig jaar terug lag Loes ook in het ziekenhuis, in Haarlem. De kanker had haar lichaam definitief overwoekerd. Ze had zich laten opnemen om er te sterven, in haar eentje naar het schijnt. Geen bezoek, geen bloemen.
De laatste dagen kon ook zij niet meer denken. Ze raakte in coma en kwam er niet meer uit. Ze had haar leven geleefd. Voluit.


14 jan 2019 – 2780

Geen opmerkingen:

Een reactie posten