Ruud Lubbers (1939-2018)

Ik heb Ruud Lubbers één keer ontmoet. Nou ja, ontmoet, hij fietste langs. Het was bijna racen, ergens in Noord-Drenthe. Wij waren op fietsvakantie, met een almaar blaffende hond in een karretje. Het was warm en het bankje in de schaduw, waar het bosfietspad een grote S-bocht nam, kwam als geroepen.
Terwijl we in een broodje hapten, stoof een oudere man op een stadsfiets voorbij. Handen midden op het stuur, de overhemdsmouwen opgestroopt, verhit gezicht onder de grijze krullen. 'Dèhhèg,' riep hij in het voorbijsnellen. 'Hé, dat was Lubbers,' zei ik. 'Wie?' vroegen mijn dochters. 'Laat maar.’ 
Dat was Lubbers.

15 feb 2018 – 2466

Geen opmerkingen:

Een reactie posten