Drie maanden heeft Lizzie,
inmiddels tot stof vergaan, op de piano gestaan. In een kleurrijke koker die
als steun diende voor een fotocollage. Maar nu vinden we het moment gekomen om
haar te herenigen met de zee.
In de vrieskou dalen we af
naar het drooggevallen wad. N. haalt het deksel van de koker en samen met R. keert
ze hem voorzichtig om. Op de wind zweeft de as in langgerekte pluimen naar
beneden. De lichtgrijze plek op de donkere modder blinkt in de zon.
Straks komt het water en
wordt ze voor de laatste keer opgetild. Vaarwel, prachtige hond.
25 feb 2018 – 2476
Geen opmerkingen:
Een reactie posten