Américain

Natuurlijk spreken we af in Café Américain, aan het Leidseplein. Terwijl ik achterin aan een tafeltje schuif, stapt ze de grote zaal binnen. Ze houdt haar donkerblauwe gebreide mutsje op, evenals haar zonnebril, waardoor ik haar schalkse ogen nauwelijks kan zien.
‘In de sixties zat ik hier een paar keer per week. Je liep op de bonnefooi binnen en zag wel hoe de dag liep. Iedereen kende iedereen, dus je had altijd aanspraak.
'Telefoon voor de heer Mulisch, ook dat natuurlijk. Dan zagen we Harry binnenkomen en zeiden we tegen elkaar: heb jij het toevallig met hem gedaan? Was het wat?'


28 feb 2018 – 2479

Geen opmerkingen:

Een reactie posten