Vandaag is zo'n vrijdag. Die begint met een
verstoring door een halsoverkop vertrokken scholier. Halverwege het ontbijt
springen twee enthousiaste voorpoten tegen mij op. 'Gaan we nog?'
Het weekeinde nadert en dan moet er altijd
extra worden nagedacht over de boodschappen. 'Val me niet lastig,' zeg ik tegen
de weekendstem. 'Ik denk na over hoe ik m'n boek ga afronden.'
Het boekeinde is niet een staart die ik er
zomaar aan zet. Toen ik jong was, geloofde ik dat verhaal van de olifant met de
grote snuit ook al niet. Hard werken blijft het, tot de laatste letter. Punt
uit.
9 sept 2016 – 1966
Geen opmerkingen:
Een reactie posten