Het ministrandje aan de
dijk is overspoeld met groen. Ik dacht aan zeewier maar het blijkt zeesla te
zijn, dat overigens ook een wier is. L. vindt het groene tapijt zo vreemd dat
ze er geen poot op durft te zetten.
Zeesla kun je eten. Het
schijnt heel gezond te zijn vanwege de hoge concentratie van mineralen en
vitamines. In Wales zijn ze er dol op en wordt het Welsh Caviar genoemd.
Hier zie ik louter vogels
aan de zeesla. Zoals de kanoetstrandloper en mijn zeeoogappel, de steenloper.
Volgens vogelkenner W. speurt deze vooral onder het gras naar dierlijk grut.
28 dec 2016 – 2052
Geen opmerkingen:
Een reactie posten