De zon is aangenaam zacht. De boer die nooit
vrolijk kijkt, steekt zijn hand op. Het gras licht op van de septemberdauw. De
koeien keren terug van het melken en trekken donkergroene sporen. Alleen het geknisper
van hun grazen verstoort de stilte. Het gaat in een rustig, gelijkmatig tempo.
Geen haast, er is genoeg voor iedereen.
De leden van het weideorkest hebben allang de
koffers gepakt. In deze tijd van het jaar moet je kijkend vogelen. Daar, bij de
dijkkruin, zit een tapuit. En daar, op het paaltje, een spiedende sperwer. Pal
voor me strijkt een graspieper neer. Ook goedemorgen.
20 sept 2016 – 1977
Geen opmerkingen:
Een reactie posten