Dat vorstige staartje van
de winter, waar is dat nou goed voor? Schaatsen zit er niet meer in. De eenzame
aalscholver staat er hulpeloos bij op het bevroren slootje en moet elders op
zoek naar een wak. Voor L. kan ik in ieder geval nog het ijs in de greppel stuk
trappen, zodat ze haar dorst kan lessen.
Kijkend naar de kale bomen
kun je denken: komt het allemaal nog goed? Terwijl je weet dat ze binnen niet
al te lange tijd weer blad dragen. En dat het vogelgezin weer een uitvliegbasis
heeft.
Aan zelfvertrouwen geen
gebrek bij de natuur.
18 feb 2016 – 1781
Geen opmerkingen:
Een reactie posten