Ik trek de gordijnen open.
Verrassing. Wieringen is gehuld in maagdelijk wit. L. gaat meteen voor het raam
zitten. De sneeuw lokt en lonkt.
We glibberen over het
spekgladde laantje, tussen de met poeder bestrooide bomen door. Achter ons komt
de zon op. Enkele tellen later schittert de dijk in winterwitte glorie.
L. lijkt geen last meer te
hebben van haar rechterpootje. Gisteren moest ze voor de twee keer een
duimnagel laten trekken. In de wachtkamer van de dierenarts voelde ze al
nattigheid. Maar ze hield zich wederom kranig. Een ruk, een kerm en klaar.
Haar sneeuwpret is extra
groot.
30 jan 2015 – 1409
Geen opmerkingen:
Een reactie posten