Maagdeneiland

Ik trek de gordijnen open. Verrassing. Wieringen is gehuld in maagdelijk wit. L. gaat meteen voor het raam zitten. De sneeuw lokt en lonkt.
We glibberen over het spekgladde laantje, tussen de met poeder bestrooide bomen door. Achter ons komt de zon op. Enkele tellen later schittert de dijk in winterwitte glorie.
L. lijkt geen last meer te hebben van haar rechterpootje. Gisteren moest ze voor de twee keer een duimnagel laten trekken. In de wachtkamer van de dierenarts voelde ze al nattigheid. Maar ze hield zich wederom kranig. Een ruk, een kerm en klaar.
Haar sneeuwpret is extra groot.


30 jan 2015 – 1409

Geen opmerkingen:

Een reactie posten