Ik had even niet opgelet
maar Bertha was in het land. Tijdens Zomergasten
stond ze pontificaal voor de satelliet. Weg beeld.
Bertha is niet een kanon
maar een orkaan. Dat we natuurfenomenen mensennamen geven, is al een fenomeen
op zich. Na te hebben huisgehouden in Amerika was Bertha de grote plas
overgestoken. Ontwortelde bomen, een ingestorte varkensstal, straatrivieren,
omhoogkomende putdeksels: zelfs in afgeslankte vorm liet ze niet met zich
sollen.
Tussen al dat natuurgeweld
door genoot ik van de onbarmhartige muziek van de Russische componiste
Oestvolskaja. Nu kijk ik uit naar de eerste symfonie voor pruttelende
putdeksels en klapperende staldeuren.
11 aug 2014 – 1243
Geen opmerkingen:
Een reactie posten