We
spraken elkaar soms. De laatste keer zei hij: ‘Bedankt voor het leuke gesprek.’
Nu zag ik
hem weer. Hij was snel ouder en getekender geworden. Ik vroeg hoe het met de
kinderen was. ‘Die zijn momenteel niet bij mij.’
Ik
verwachtte een treurig verhaal over Bureau Jeugdzorg en boze vaders. Maar hij leek
nauwelijks aangedaan. ‘We zijn al twee jaar gescheiden. Zij heeft een nieuw
vriendje. Die biedt een gezinsstructuur. Dan is de keuze snel gemaakt. Het
ouderplan komt niet echt van de grond. Dure zaak hoor, zo’n scheiding. Dan moet
je wat.’
Over dat
wat zwegen we allebei.
24 juni 2013 – 860
Geen opmerkingen:
Een reactie posten