Sinds wij
een moeshof hebben – mijn buurvrouw noemt het bij voorkeur een ‘moesgaard’ –
begin ik steeds meer lol in het boerschap te krijgen. Gisteren stond ik in mijn
blote bast het aardbeienperk te wieden. In combinatie met lange broek en laarzen
voelde ik mij een heuse paysan. Ik
keek naar mijn bleke huid die veel weg heeft van een Charolais.
Nu de crisis vast in het zadel zit, komen oeroude beroepen
weer in beeld. Ik zou graag nog eens jager-verzamelaar willen worden. Op de
ijstijdgrond van Wieringen m’n kostje bij elkaar scharrelen: ik weet zeker dat
ik ook geluk opraap.
5 juni 2013 – 841
Geen opmerkingen:
Een reactie posten