De dijk
is poëzie. Daarom schrijf ik er zo vaak over. Dat hij er ligt vanwege
prozaïsche redenen – het beschermen van mens, huis en dier – is even
vanzelfsprekend als oninteressant.
Onlangs besefte
ik hoe betrekkelijk die veiligheid is. De regering heeft bij de toekomstige versterking
van de dijken namelijk een belangrijk criterium ingelast. De gebieden die
economisch het best renderen en die het dichtstbevolkt zijn, krijgen voorrang.
Dat is
slecht nieuws voor Wieringen. Economie is er nauwelijks en de mensen wonen
allesbehalve op elkaar. Dat we ruim boven NAP zitten, is wellicht onze redding.
We zoeken houvast aan de grond.
17 juni 2013 – 853
Geen opmerkingen:
Een reactie posten