In de documentaire van Ellen Blom zie ik een man die
lijkt op een verre neef van Piet Bambergen. Zodra hij speelt herken ik de
saxofonist voor wie ik vroeger geregeld naar het BIM-huis ging. Gijs Hendriks
is nog steeds op zoek naar de perfectie. ‘Hij doet geen concessies,’ schreef Han
Reiziger.
Op het conservatorium mocht hij wegens te weinig
vooropleiding niet compositieleer studeren. Nog steeds neemt hij elke sessie op
en analyseert hij die messcherp in z’n werkkamer, die lijkt op de winkel van
Malle Pietje. ‘Je eigen stukken zijn zoveel waard als anderen er muziek van
kunnen maken.’
18 juli 2012 – 524
Geen opmerkingen:
Een reactie posten