In Dit is mijn hof (2015) beschrijft Chris de Stoop het wegkwijnende boerenleven in Zeeuws-Vlaanderen. Het boek staat in een traditie van wat ik gemakshalve de plattelandsroman noem. Boven is het stil (2008) van Gerbrand Bakker is er zo een. De avond is ongemak (2018) van Marieke Lucas Rijneveld is een recent voorbeeld.
Lezers van boerenafkomst zullen veel herkennen in dorpse taferelen, bonkige emoties en gammele schuren die altijd geuren naar stront, pies, bloed en sperma. Die plastische werkelijkheid doet het lekker bij de boekrecensenten.
Inmiddels ben ik zelf plattelander en ervaar ik dagelijks het dorpsleven. Ik bespeur weinig romantiek.
20 dec 2021 – 3519
Geen opmerkingen:
Een reactie posten