Levensverhalen (53)

De leraren op het Stedelijk Lyceum in Maastricht hadden bijna allemaal bijnamen. Het paste in die tijd. Veel schrijvers uit de jaren vijftig en zestig – de gebroeders Reve voorop – hadden er een handje van. Karel van het Reve noemde zijn enige zoon vanwege diens baard zelfs Raspoetin.

De klas was een bont gezelschap, van rijk tot arm, van stijfjes tot alternatief. Beste vriend Marco en ik werden spoedig verliefd op D., een slank meisje met een olijk wipneusje en een verleidelijke glimlach.

Niet dat we er meteen werk van maakten, ben je gek. En onze vriendschap moest wel heel blijven.

 

14 aug 2020 – 3215

Geen opmerkingen:

Een reactie posten