Denkend aan Lizzie zie ik
een blonde schoonheid traag door Wierings dijkgras gaan. Sluipend naar een muis
die zich ritselend en voor mijn seniorenoren onmerkbaar heeft verraden.
Dat ze er bijna nooit één
ving, tastte haar humeur niet aan. Meedoen was belangrijker dan winnen, was het
motto dat voor haar gehele veel te korte leven gold.
Op sommige dagen mis ik
haar. Dan wil ik haar vertellen hoe het me vergaat. Dat de tuin regelmatig bezoek
krijgt van een verlegen lapjeskat. Dat de stokrozen zo mooi in bloei staan. En
dat ze voor altijd een ereplaats heeft in 100
Woorden.
5 juli 2019 – 2952
Geen opmerkingen:
Een reactie posten