Net nu het beter lijkt te
gaan met de economie – over de realiteit daarvan is niet iedereen het eens –
laait het stakingsvuur op. Eerst waren het de leraren en gisteren de
buschauffeurs. Blijkbaar is het zinvoller om te staken bij economische groei en
de bijbehorende personeelskrapte. Voor jou niet meer twee anderen. Dan heb je
als staker een machtsmiddel.
Principiëler ging het toe
bij de werklozenstaking in 1936, waaraan mijn oudtante Trien leiding gaf. De
crisis was op haar dieptepunt, pressiemiddelen waren er niet en de stakers
riskeerden verlies van hun uitkering. Maar ze pikten de uitbuiting niet langer.
Punt.
5 jan 2018 – 2425
Geen opmerkingen:
Een reactie posten