Vroeger was niet alles
beter. Maar vaak wel simpeler, in de zin van minder opsmuk.
Neem de popmuziek, waar de
sterren van het eerste uur een gitaar vasthielden en achter een bescheiden
drumstel zaten. Een paar kleine versterkers zorgden voor een zaalgeluid waarmee
je tegenwoordig niet meer kunt aankomen. Dat gaf niets, het ging om het liedje.
Dat laatste is mooi te
illustreren aan de hand van het songfestival. In 1965 zong France Gall 'Poupée de cire, poupée de son'. Amper drie
minuten ontwapenende puberpop met een raak orkestarrangement. Zo kan nog steeds
een winnend liedje klinken.
Merci beaucoup,
France!
7 jan 2018 – 2427
Geen opmerkingen:
Een reactie posten