Het concert van de
Texaanse singer-songwriter Sam Baker, in de prachtige grote zaal van het
Zonnehuis in Amsterdam-Noord, kan me aanvankelijk weinig bekoren. Alle nummers
zijn in één tempo en hebben bijna dezelfde akkoordenreeks en zanglijn. De Lou
Reed-achtige stem mengt moeilijk in koortjes en het gitaarspel is pover. Alleen
de teksten zijn vaak scherp en soms ook geestig.
Dan vertelt hij over zijn
wonderbaarlijke overleving van een treinaanslag door guerillabeweging Lichtend
Pad in Peru (1986). Zijn linkerhand was zo verwoest dat hij andersom gitaar
moest leren spelen. Ook werd zijn gehoor aangetast door gescheurde
trommelvliezen. Dat verklaart een hoop.
25 jan 2018 – 2445
Geen opmerkingen:
Een reactie posten