Voorafgaand aan het
Strammekuitentoernooi wordt er omhelsd, schouderkloppen uitgedeeld, gegrapt en
gedold. Daarna gaan de dertig jaar oude tenues aan en de kicksen onder. Binnen
vijf minuten zijn de vertrouwde spelpatronen en persoonlijke (non)acties weer
zichtbaar.
Weldra arriveert een
Ziyech-voorzet waar ik mijn hoofd tegenaan denk te kletsen. Een tel later plant
een torpedo zich in mijn borstkas. De keepende onverlaat zal later die middag
per ambulance afdruipen.
Ballen gaat daarna op
halve kracht en de gekneusde rib krijgt nog gezelschap van een donkerblauwe
teen. Het koude bier,
de smakelijke afhaalthai en
de gezellige kout met m'n kuitenkornuiten vergoeden alles.
11 juni 2017 – 2216
Geen opmerkingen:
Een reactie posten