Vorige week heb ik een
bakje met water op het terras gezet, voor mijn gevleugelde tuingenoten. Het
voorziet in een grote behoefte. De duiven, merels en mussen komen om de
haverklap bijtanken. Tussendoor lebbert er L. er ook uit. Zij vindt overal het
water lekkerder dan in haar drinkbak.
Laatst was moeder mus aan
het drinken met twee jonkies aan haar kont. Die liepen luidkeels om eten te
zeuren. Ma had te weinig aandacht voor ze, dus ging er eentje pontificaal voor
haar in de bak staan.
Dit eisende jengelgedrag
komt me erg bekend voor. Te langzaam gaat het over.
22 juni 2017 – 2227
Geen opmerkingen:
Een reactie posten