Elke keer als een aanslag
wordt gepleegd op onschuldige mensen, denk ik: zal dit ooit ophouden? Afgelopen
zomer was ik met dochter in Londen. Ook wij liepen over de London Bridge en
gingen met de metro. N. hield er rekening mee. 'Als het mij overkomt, denk ik:
kennelijk is mijn tijd gekomen.'
Lijdzaamheid is misschien
de minst slechte oplossing. Met boosheid kom je nergens en een doorwrochte
analyse over de geboorte van dit kwaad verlicht eveneens niet. Lichamen zijn
verwoest, liefdes verscheurd, gezinnen ontwricht.
Vrede is een zeldzaamheid.
Altijd geweest. Dat is en blijft de ontnuchterende les van de geschiedenis.
4 juni 2017 – 2209
Geen opmerkingen:
Een reactie posten