Deze week ben ik begonnen
aan het laatste hoofdstuk van de biografie van tante Trien. Ik weet al hoe het
afloopt, met de dood van haar man Bart. En daarna volgt nog een epiloog die
eindigt met de dood van Trien zelf.
Het voelt als een lange
zeereis van drie jaar waarbij eindelijk land in zicht komt. Straks stap ik aan
wal en kijk ik wat onwennig om mij heen, een beetje wiebelend op de benen
wellicht, een tikje emotioneel ook.
Maar alleen zeker niet.
Nog steeds verkeer ik haar gezelschap en straks tonen we ons samen aan de
buitenwereld.
10 feb 2017 – 2096
Geen opmerkingen:
Een reactie posten