Toen mijn tante Trien in
1958 de lijst van de nieuwe Pacifistisch Socialistische Partij aanvoerde voor
de gemeenteraadsverkiezingen, kreeg ze veel kritiek over zich heen. Met
pacifisme krijg je geen vreedzamere wereld, zeiden haar tegenstanders. Een
oud-verzetsman vroeg zich zelfs af of pacifisten in de Tweede Wereldoorlog
gewetenswroeging hadden over de honderdduizenden die door de Duitsers waren
vermoord.
Als voormalig
concentratiekampgevangene met traumaklachten bleef Trien de rust zelve.' Ik
weet veel niet,’ antwoordde ze. Zo'n bescheidenheid zie je tegenwoordig nog maar
zelden bij politici.
De visie van een goedwillende
ander als irreëel wegzetten of zelfs ridiculiseren, maskeert de eigen
visieloosheid.
19 feb 2017 – 2105
Geen opmerkingen:
Een reactie posten