Pais en vree kun je vergeten in
de Wieringer Commune. Nu de eerste kluteneieren zijn uitgekomen, beginnen de
ouders venijnig om zich heen te slaan. In het poeltje dat resteert van het
ondergelopen land, scharrelen drie pulletjes langs de oever. Pa en ma Kluut
jagen de andere badgasten regelmatig weg zodat hun kroost ruim baan heeft.
Ligstoelen permanent bezetten houden door je handdoek erop uit te spreiden, dat
soort gedrag.
In de commune is het een komen
en gaan, maar vooral een komen. Gisteren waren opeens de bergeenden en
brandganzen ver in de meerderheid. Hier gaan de grenzen niet dicht.
4 juni 2016 – 1877
Geen opmerkingen:
Een reactie posten