Het is nog rustig bij de
pont. Naast mij zit een meisje schrijlings op haar fiets. De ene voet rust op
de stoep, de andere op de stang. Haar bruine lokken vallen tot ver op de
deftige donkergrijze wollen mantel. De lange benen zijn gestoken in een
zwart-wit gestreepte broek met daaronder korte zwarte laarsjes.
Ze heeft geen oog voor
haar omgeving, alleen voor het scherm van haar telefoon. Dan houdt ze hem recht
voor zich. Ze plooit haar gezicht in allerlei vormen en drukt om de tien
seconden af. Voor haar geliefde, voor haarzelf?
Ze selfiet dus ze is.
18 dec 2015 – 1719
Geen opmerkingen:
Een reactie posten