De pakjes zaten altijd in
een houten kist met hengsels van touw. Daar bewaarde mijn vader de afvalhoutjes
van zijn timmerwerkzaamheden in. Dat Sint & Piet eenzelfde kist gebruikten,
deed bij mij geen belletje rinkelen.
Aan het begin van
pakjesavond werd er hard op de kamerdeur gebonsd. Daarna ging deur een klein
stukje open en werd door een zwarte handschoen een lading snoepgoed naarbinnen
geworpen. Wij durfden nooit te kijken hoe de deugpiet ontkwam.
Niet veel later ging de
deurbel. Op het bordes stond de houten kist, volgeladen en wel. Zo ging het
jaar in jaar uit en niet anders.
5 dec 2015 – 1706
Geen opmerkingen:
Een reactie posten